(23.01.2006) Anna Karpiel: "Na Podhale przyjechał ze Stanów Zjednoczonych Zbójnik Roku Paweł Kaczmarczyk. Odwiedził zakopiański Dom Dziecka oraz Dom Pomocy Społecznej w Białce Tatrzańskiej, aby przekazać uzbierane za "wielką wodą" pieniądze. Do tej pory podobne akcje charytatywne organizowały Królowe Związku Podhalan w Chicago. Po raz pierwszy z taką inicjatywą wyszedł również Zbójnik.
Paweł Kaczmarczyk ma 19 lat. W sierpniu 2005 roku został wybrany Zbójnikiem, jego kadencja trwa do końca kwietnia. Ten czas postanowił wykorzystać z pożytkiem również dla innych. Z pomocą swoich rodziców w grudniu zorganizował koncert pieśni religijnej, podczas którego zbierał pieniądze, znalazł też sponsorów. Dzięki temu mógł wspomóc zakopiański Dom Dziecka mieszczący się w „Tatrogrodzie”. W sobotę spotkał się z jego wychowankami oraz z Panią Dyrektor Krystyną Juraszek, na której ręce przekazał 3 tysiące dolarów.
Bardzo cieszymy się, że w Stanach Zjednoczonych odbywają się takie akcje na naszą rzecz. Rok rocznie dzięki tym pieniądzom możemy dokonać ekstra zakupów, na które z normalnego budżetu nie możemy sobie pozwolić. Są to narty, sanki, łyżwy rowery. Te pieniądze przeznaczamy także na wypoczynek letni i zimowy dla dzieci – swoją wdzięczność za częstą pomoc od Polaków z USA wyraziła Krystyna Juraszek.
Następnie Paweł Kaczmarczyk udał się do Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci w Białce Tatrzańskiej. Jest to ośrodek prowadzony przez Siostry Serafitki. Zapewnia on mieszkanie, opiekę oraz rehabilitację 42 chłopcom z upośledzeniem umysłowym. Najmłodszy z nich ma 3 lata, najstarszy 54. Przekazane tutaj 1,5 tysiąca dolarów bardzo się przyda na bieżące potrzeby. Ponadto, aby zapewnić wychowankom odpowiednie warunki, siostry rozbudowują ośrodek. Jest on obecnie w stanie surowym, pieniądze są potrzebne na prace wykończeniowe, wyposażenie i sprzęt rehabilitacyjny.
Zbójnik, jako reprezentant Związku Podhalan w Chicago, zapewniał, że pomoc zarówno dla Domu Dziecka, jak i ośrodka w Białce Tatrzańskiej będzie kontynuowana".

Foto-relacja (zdjęcia Anna Karpiel):