(15.01.2007) Piotr Kyc: "Sześćdziesiąt dwa lata lat temu na Podhalu był słoneczny, śnieżny i mroźny dzień w niczym nie przypominający ostatniej niedzieli. W celach niemieckiego więzienia przy ulicy Nowotarskiej w Zakopanem 42 osoby czekały na śmierć. Skazani musieli umrzeć tylko dlatego, że byli Polakami, którzy zachowali swoją godność, wykazali ponadprzeciętna odwagę cywilną i należeli do narodu skazanego na wyniszczenie. Kończyła się wojna. W Zakopanem było 15.000 (!) żołnierzy niemieckich powracających ze Wschodu. Desperacja okupanta, który ponosi klęskę była duża. Do partyzantów plutonu AK „Kurniawa" z oddziału „Chełm" zimującego w Zakopanem dotarła wiadomość o zamiarze rozstrzelania więźniów z Nowotarskiej przed świtem na pobliskim cmentarzu. Groby były już wykopane. Dowódca kpt. inż. Tadeusz Studnicki działał szybko. Wieczorem, bez jednego wystrzału odbito wszystkich skazanych. Jak wspomina syn dowódcy Krzysztof Studnicki – zaskoczenie było tak duże, że Niemcy nie zdążyli odbezpieczyć broni. Opisana akcja była małym epizodem w tej wielkiej wojnie ale dzięki niej następny dzień pod Giewontem – równie słoneczny i mroźny jak poprzedni - był najpiękniejszym dniem dla 42 ocalonych i ich rodzin.
W 62 rocznicę tego wydarzenia, Komitet Organizacyjny byłych Żołnierzy 12pp AK III bat. 9 Kompania Dywersyjno – Sabotażowa Oddział Partyzancki „Chełm" i Samorząd Miasta Zakopane zorganizował spotkanie.
Po nabożeństwie odprawionym w kościele św. Rodziny przez ks. Dziekana Stanisława Olszówkę zebrani przeszli pod budynek dawnego więzienia na ulicy Nowotarskiej, gdzie apelem poległych uczczono pamięć Żołnierzy AK. Niedzielna uroczystość uświetniona obecnością pocztów sztandarowych została zorganizowana po to, aby nie zapominać o naszej ojczystej historii. Chwała partyzantom".

Foto-relacja (zdjęcia Piotr Kyc):