(03.03.2008) Wojciech Szatkowski: "W górach panowały tego dnia prawie tropikalne upały. Było ciepło, miejscami bardzo ciepło, całkiem nieprzyzwoicie jak na luty ciepło… zupełnie jak w firnowym maju. Dlatego zgodnie z Maćkiem stwierdziliśmy, że to była prawdziwie majowa wycieczka narciarska, odbyta w (niby) zimowym lutym. Rano było już z plus 5, wyżej w południe było jeszcze cieplej, ocieplenie klimatu, cy cosi takiego:) Mimo panującego wszędobylskiego ciepła udało się nam wejść na ładny szczyt w głównej grani Tatr… nazwijmy go X. Na tyle ładny, że warto było piąć się nań ponad 5 godzin do góry. Były podejścia na fokach (Maciej jak zwykle na przedzie), potem bicie stopni, podejście w rakach po „betonie”- czyli twardym śniegu, które kosztowało mnie schodzenie po spadłą nartę ok. 300 m w dół i wreszcie podejście w pełnym słońcu na szczyt, w wietrze o sile ok. 60 km/h. No i wreszcie ulubiona część wycieczki, czyli zjazd, cudowne bujanie po śniegach nieco miękkich i po… lodzie a także stwardniałym śniegu (głównie po stronie północnej). Potem był zjazd w zupełnie rozmiękłej kaszy w dolnej części polany i typowe dla turysty tatrzańskiego wygary, czyli leżenie bykiem do słońca i dyskusje. O czym? No o górach. Dla nas te góry są jak narkotyk, wciągają w pewny rodzaj gry, w której elementem zasadniczym są one same, narty, no i my – wierni miłośnicy ich piękna. Wszystkie te elementy, w połączeniu ze znakomitym towarzystwem Maćka, ciepłą herbatą, smakującą na tej wysokości naprawdę pysznie, spowodowały, że dla nas obu była to myślę najbardziej udana wycieczka narciarska w tym sezonie (na razie). Planujemy już oczywiście następne, ciekawe czy pozostawią w nas taki sam ładunek pozytywnej energii co ta, którą pokazują poniżej opublikowane zdjęcia – niedługo zobaczymy".

Foto-relacja (zdjęcia Maciej Bielawski):

Foto-relacja (zdjęcia Wojciech Szatkowski):