WE MGLE I DESZCZU - ENGELBERG - 21 i 22 grudnia 2002 r.

Na skoczni „Titlis” w Engelbergu podczas sobotnich i niedzielnych konkursów panowała momentami gęsta mgła  i padał rzęsisty deszcz. W sobotę zwyciężył fiński skoczek, Janne Ahonen, a w niedzielę zaatakował Sven Hannawald, odnosząc zwycięstwo na skoczni „Titlis” w Engelbergu.

W sobotę oglądaliśmy  na „Titlis” wielki come back skoczka fińskiego Janne Ahonena. Dla nas zapowiadało się na wielkie emocje po piątkowym treningu, w którym Adam Małysz skakał najdalej. Ale w nocy z piątku na sobotę warunki zmieniły się diametralnie. Front atmosferyczny przyniósł ciężkie, wilgotne chmury, z których padał rzęsisty deszcz. W czasie konkursów na skoczni panowała mgła. Nie były to więc wymarzone warunki dla skaczących w Szwajcarii zawodników. Kłopoty miał też nasz skoczek Adam Małysz. Źle mu się jechało w głębokich, nasiąkniętych wodą torach, nie trafiał z odbiciem. W sobotę po drugim fantastycznym skoku na 132,5 m przypomniał o swojej dyspozycji Fin Janne Ahonen. Janne leciał jak ptak, jemu nie przeszkadzała ani mgła, ani deszcz- skok był perfekcyjny, ładnie wylądowany, zawodnik otrzymał noty po 19,5 punktu i dał Jannemu 14 zwycięstwo w jego karierze w zawodach pucharowych. Ahonen, nazywany „Maską” z racji rzadkiego uśmiechu, tym razem był bardzo zadowolony i rozpromienił się od ucha do ucha. Było to pierwsze zwycięstwo Jannego od dwóch lat. Drugie miejsce wywalczył młodziutki, bo zaledwie 19-letni skoczek Mathias Hafele z Austrii (miał skoki o długości 131 i 126,5 m), a trzeci był powracający do wysokiej dyspozycji po kryzysie i kontuzji Niemiec Hannawald (skoki o długości 129,5 i 124,5 m). Ładnie skakał także Goldberger, Widhoelzl. Natomiast sobotni konkurs nie wyszedł Adamowi Małyszowi. W pierwszej próbie Polak osiągnął 124 m, a w drugiej po złym wybiciu z progu skoczył 118 m i ostatecznie zajął 15 miejsce. 28 był Tomisław Tajner.

Wyniki konkursu skoków – Engelberg – 21 grudnia 2002 r.

W niedzielę pokazał powrót do wysokiej formy Sven Hannawald, który pauzował po zawodach w Kuusamo, gdzie skakał naprawdę fatalnie. Przerwa w skokach dobrze zrobiła niemieckiemu skoczkowi, który skakał pięknie i daleko (133, 132,5 m), wygrywając z Austriakami Widhoelzlem i Goldbergerem o prawie 20 punktów. Małysz skakał dobrze, w pierwszej serii osiągnął 132,5 m i był drugi w klasyfikacji za Hannawaldem. Niestety drugi skok był gorszy – na 125,5 m i nasz skoczek zakończył rywalizację na obiekcie w Engelbergu na 4 pozycji. Po konkursie powiedział: - W niedzielę pierwszy skok był bardzo dobry. Wyszedłem dobrze z progu, pokonałem granicę 130 m. Ale drugi skok zepsułem, źle się odbiłem, za bardzo „przepchałem” do przodu i skoczyłem aż o 7 metrów krócej niż w pierwszej serii. Warunki były do skakania marne, bo rozbieg miękki, choć utwardzili go organizatorzy. Nie ma co jednak zwalać winy na warunki. To ja zawaliłem drugi skok i dlatego spadłem z podium (z art. Andrzeja Stanowskiego, To był mój błąd, w: „Dziennik Polski”  z poniedziałku 23 grudnia 2002 r.). Jeśli chodzi o pozostałych Polaków to 24 był Tonio Tajner, 27 Marcin Bachleda. Ładnie skakali w konkursie Goldberger i Widhoelzl – dwa skoki po 129 m miał „Goldi”, a 130 i 129 m Widhoelzl.  Jak na razie zespół austriacki prezentuje najrówniejszą i najwyższą formę w pucharze narodów, prowadząc w klasyfikacji z 1797 punktami.

Wyniki konkursu skoków – Engelberg – 22 grudnia 2002 r.

Janne Ahonen

Finlandia

Data urodzenia: 11 maja 1977 r.

Miejsce: Lahti

Klub: Lahden Hiihtoseura

Bardzo uzdolniony  skoczek fiński, pochodzący z Lahti – miejscowości gdzie od lat rozgrywane są słynne zawody w narciarstwie klasycznym „Salpauselka Hiihdot”. Trzykrotny mistrz świata juniorów. Dlaczego wybrał skoki? Odpowiada:  – Trudno powiedzieć. Skoki po prostu zawsze mi się podobały. Może przyczynił się do tego fakt, że ten sport jest  ogromnie popularny w Finlandii – wyjaśnia Janne.  Już w 1993 r. znalazł się w kadrze Finlandii, mimo iż miał zaledwie 15 lat. Przez ostatnie kilka lat należał do najlepszych na  świecie, ale nie miał szczęścia do wielkich zawodów sportowych, jak Zimowe Igrzyska Olimpijskie, na których często stawał tuż obok podium – na czwartej pozycji. Zdobywał za to złote medale mistrzostw świata w Thunder Bay (1995) i Trondheim (1997). Jest też wicemistrzem świata w lotach narciarskich z Bad Mittendorf (1996). Zajmował także czołowe lokaty w Turnieju Czterech Skoczni, a w 1999 r. był jego zwycięzcą. W związku z dobrymi wynikami sportowymi  stał się osobą bardzo popularną w Finlandii. Z czasem jednak  tak wielka popularność, tłumy fanów i fanek na każdym z pucharowych konkursów, stały się uciążliwe: - Zbyt wielka popularność  nie jest wcale taka przyjemna. Po jakimś czasie to przestaje być zabawne, odbiera człowiekowi prywatność... Skoki – to prostu mój zawód, który chciałbym wykonywać jak najlepiej. Ale gdy zaczynałem skakać ekscytował mnie każdy  skok – wypowiada się Ahonen. W swojej karierze Ahonen odniósł 14 zwycięstw, a 49 razy stał na  podium (co daje mu 9 miejsce w rankingu FIS).

Najlepsze lokaty w Pucharze Świata: 1995 – 3, 1998 – 3, 1999 – 2. Warto dodać, że Ahonen jest zawodnikiem niezwykle zamkniętym w sobie, u którego nawet największe sukcesy czy też porażki, rzadko wywołują reakcję na twarzy. Stąd wziął się zapewne jego przydomek „Maska”. W sezonie 2002/03 Janne Ahonen na razie ma trochę pecha. Już trzykrotnie prowadził po pierwszej serii i nie wygrał konkursu. Szczęście powróciło w Engelbergu (21 grudnia 2002 r.), kiedy w sobotnim konkursie po drugim, pięknym skoku na 132,5 m zwyciężył w konkursie. Wreszcie uśmiech zagościł na twarzy tego nieprzeniknionego zawodnika.

Wykorzystano fragmenty wywiadu z Janne Ahonenem z: Przegląd Sportowy nr 14 (12054), art. Magdaleny Parafiańczyk, Milczek przemówił.

Sukcesy sportowe: 3-krotny olimpijczyk: 1994, 1998, 2002, srebrny medalista olimpijski, 1994 – 5 druż., 1998 – 4 (120), 5 druż., 2002 – 4 (90), 9 (120), 2 druż., Mistrzostwa Świata: 1995 – 9 (90), 9 (120), 1 druż., 1996 – 2 loty, 1997 – 1 (90), 8 (120), 1 druż., 1999 – 4 (90), 4 (120), 4 druż, 2000 – 3 loty, 2001 – 3 (120), 2 druż. 120, 2 druż. 90. Turniej Czterech Skoczni: 1995 – 3, 1998 – 3, 1999 – 1, 2000 – 2, 2001 – 2. 13 zwycięstw w Pucharze Świata.49 razy na podium zawodów Pucharu Świata.

Zwycięstwa Jannego w Pucharze Świata

1.      Engelberg (Szwajcaria) – 19.12. 1993 r. 1. Ahonen, 2. Freiholz, 3. Myrbakken

2.      Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) – 1.01. 1995 r. 1. Ahonen, 2. Goldberger, 3. Soininen

3.      Lillehammer (Norwegia) – 3.12. 1995 r. 1. Ahonen, 2. Nishikata, 3. Nikkola

4.      Tauplitz/Bad Mittendorf (Austria) – 10.02.1996 r. 1. Ahonen, 2. Goldberger, 3. Nikkola

5.      Lahti (Finlandia) – 7.03. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Widhoelzl, 3. Brenden

6.      Chamonix (Francja) – 6.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Schmitt

7.      Harrachov  (Czechy) – 19.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Hornschuh, 3. Funaki

8.      Harrachov (Czechy) – 20.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2.Kasai, 3. Widhoelzl

9.      Engelberg (Szwajcaria) – 9.01. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Schmitt

10.  Zakopane (Polska) – 17.01. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Horngacher

11.  Harrachov (Czechy) – 7.02. 1999 r. 1. Ahonen,2. Ottesen, 3. Suchacek

12.  Villach (Austria) – 12.12. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Schmitt, 3. Widhoelzl

13.  Lahti (Finlandia) – 4.03. 2000 r. 1. Ahonen, 2. Hannawald, 3. Ottesen

           14. Engelberg (Szwajcaria) –21.12. 2002r. 1. Ahonen, 2. Hafele, 3. Hannawald.

Sven Hannawald

Niemcy

Data urodzenia: 9 listopada 1974 r.

Miejsce: Hinterzarten

Klub: S.C. Hinterzarten

Adres: S. Hannawald, Sickingerstr. 8

Popularny w Niemczech „Sveni” lub „Hanni” długo był zawodnikiem, którego talent rozwijał się jakby  w cieniu Martina Schmitta aż wreszcie eksplodował w sezonie 2001/2002. Hannawaldowi udało się coś czego nie osiągnęli przed nim najlepsi skoczkowie świata – zwyciężył we wszystkich czterech konkursach Turnieju Czterech Skoczni. Od tego momentu rozpoczął się jego tryumfalny pochód po skoczniach całego świata. Na Zimowych Igrzyskach w Salt Lake City wywalczył z kolegami z reprezentacji złoty medal w konkursie drużynowym, pokonując Finów zaledwie o 0,1 punktu! W konkursie na skoczni średniej wywalczył srebro, a na dużej walcząc o olimpijskie złoto upadł i ostatecznie był czwarty. Jest drugim na świecie zawodnikiem, który dwa razy był mistrzem świata w lotach narciarskich: w 2000 r. w norweskim Vikersund i w Harrachowie (2002). Bardzo żywiołowo reaguje na swoje sukcesy.

Niestety w sezonie 2001/2002 nie lubiany przez polskich kibiców. Do pojednania polsko-niemieckiego doszło podczas marcowego konkursu w Planicy, kiedy stojący na podium „Hanni” wziął w ręce biało-czerwoną, a Adam Małysz flagę narodową Niemiec. Ten gest pojednania i przyjaźni stanowi znakomite  przesłanie na przyszły sezon, który dzięki temu będzie odbywał się z pewnością w lepszej atmosferze. W sezonie 2002/03 po fatalnym występie w Kuusamo, wycofał się ze skakania. Wielki powrót „Hanniego” nastąpił na skoczni „Titlis” w Engelbergu, gdze w sobotę był trzeci, a w czwartek był poza konkurencją i pewnie zwyciężył w konkursie.

Wyniki sportowe: złoty i srebrny medalista olimpijski: 1998 – Nagano – 14 (K 90), 48 (K 120), 2 druż., 2002 – Salt Lake City – 2 (K 90), 4 (K 120), 1 druż., 7-krotny medalista mistrzostw  świata – 1998 – 2 (loty), 1999 – 8 (K 90), 2 (K 120), 1 druż., 2000 – 1 (loty), 2001 – 6 (K   120), 3 druż. (K 90), 1 druż. (K 120), 2002 – 1 (loty), Turniej Czterech Skoczni: 1998 – 2, 1999 – 12, 2000 – 4, 2001 – 4, 2002 – 1, Puchar Świata: 1998 – 6, 1999 – 6, 2000 – 4, 2001 – 9, 2002 – 2.