ZWYCIĘSTWO DEDYKOWANE MICO – INNSBRUCK – 4 stycznia 2003 r.

W konkursie na odnowionej i całkowicie przebudowanej skoczni „Bergisel” w Innsbrucku najlepszy okazał się Fin Janne Ahonen. Adam Małysz zajął w konkursie szóste miejsce. Jak sam powiedział po konkursie spóźnił trochę odbicie w drugim skoku.

Konkurs na skoczni Bergisel wygrał wreszcie Janne Ahonen, który złapał szczyt formy w sezonie właśnie na Konkurs Czterech Skoczni. W Ga-Pa nie powiodło mu się gdyż skoczył po prostu za daleko i miał upadek. Janne długo leżał na zeskoku na śniegu i analizował swój upadek. Tym razem wygrał zdecydowanie. Jest już weteranem Trunieju Czterech Skoczni, gdyż skacze w nim po raz 11. Wyglądało na to, że w Bischofshofen przypieczętuje swoje drugie zwycięstwo w Turnieju. Natomiast wracając do konkursu na „Bergisel” to jury po upadkach w Ga-Pa było dużo bardziej ostrożne i puszczało zawodników z niskiego rozbiegu. Takie warunki preferowały zdecydowanie zawodników, którzy dysponowali „atomowym” wybiciem, a taki był 4 stycznia Ahonen. W pierwszej konkursowej serii osiągnął 122,5 metra, a w drugiej 118,5 m. i wygrał konkurs z przewagą prawie 10 punktów nad Lieglem, zwiększając oczywiście swoją przewagę nad kolejnymi zawodnikami. Za nim uplasowała się cała plejada zawodników austriackich, których na „Bergisel” skakało aż 11. Dawny mistrz skoków z Austrii, Armin Kogler powiedział, że cieszy go tak dobra dyspozycja kadry austriackiej, brakło jednak tego co najważniejsze – zwycięstwa, ale dodał też, że na Janne Ahonena nie było tego dnia siły Po pierwszej serii Adam Małysz był 5, ale drugi krótszy skok na 112 metrów spowodował spadek na 6 miejsce. Trener Tajner powiedział po konkursie, że nie jest do końca zadowolony: - Czuję niedosyt.

Drugie miejsce było w zasięgu Adama. W pierwszej serii skoczył bardzo dobrze. W drugiej podniesiono rozbieg o jedną belkę, wzrosły szybkości. Adam minimalnie spóźnił odbicie, przez to uciekły 2-3 metry i drugie miejsce. Ale nie ma co narzekać. Jest szósty, w czołówce turnieju i Pucharu Świata. Jego forma jest coraz bardziej stabilna. Można wtedy myśleć o wygranej w konkursie, o zwycięstwie w klasyfikacji generalnej PŚ (Art. Andrzeja Stanowskiego, Uciekło podium, w: „Dziennik Polski” z 6 stycznia 2003 r.). Natomiast zwycięski w Innsbrucku Janne Ahonen zapowiadał dalszą walkę o zwycięstwo w 51. Turnieju Czterech Skoczni. Stwierdził między innymi, że zawsze dobrze skakało mu się na tej skoczni a swoje zwycięstwo zadedykował swojemu 13-miesięcznemu synkowi Mico. Zaiste, piękna to była dedykacja. Janne powiedział też, że w Bischofshofen będzie zaciekle walczył o zwycięstwo w Turnieju i zapowiedzi tej dotrzymał.

 Wyniki konkursu skoków- Innsbruck  (Austria) – 4 stycznia 2003 r.

Bohater skoków w Innsbrucku

Janne Ahonen

Finlandia

Data urodzenia: 11 maja 1977 r.

Klub: Lahden Hiihtoseura

Bardzo uzdolniony  skoczek fiński, pochodzący z Lahti – miejscowości gdzie od lat rozgrywane są słynne zawody w narciarstwie klasycznym „Salpauselkä Hiihdot”. Trzykrotny mistrz świata juniorów. Dlaczego wybrał skoki? Odpowiada:  – Trudno powiedzieć. Skoki po prostu zawsze mi się podobały. Może przyczynił się do tego fakt, że ten sport jest  ogromnie popularny w Finlandii – wyjaśnia Janne.  Już w 1993 r. znalazł się w kadrze Finlandii, mimo iż miał zaledwie 15 lat. Pierwsze wielkie sukcesy zanotował  na Mistrzostwach świata juniorów; W 1993 r. w Harrachovie zdobył tytuł podwójnego mistrza świata: w konkursie indywidualnym i w drużynie: Finowie skakali w składzie: R. Jussilainen, J. Ahonen, O. Happonen, T. Kykkanen). Ten sukces powtórzył rok później na Mistrzostwach Świata juniorów w Breitenwang w Austrii: zdobył złoto w konkursie indywidualnym i w drużynie, w składzie: J. Mattila, O. Happonen, T. Koponen, J. Ahonen. Tak więc Janne wywalczył aż cztery złote medale Mistrzostw Świata juniorów. 

Przez ostatnie kilka lat należał do najlepszych na  świecie, ale nie miał szczęścia do wielkich zawodów sportowych, jak Zimowe Igrzyska Olimpijskie, na których często stawał tuż obok podium – na czwartej pozycji. Zdobywał za to złote medale mistrzostw świata w Thunder Bay (1995) i Trondheim (1997). Jest też wicemistrzem świata w lotach narciarskich z Bad Mitterndorf (1996). Zajmował także czołowe lokaty w Turnieju Czterech Skoczni, a w 1999 r. był jego zwycięzcą. W związku z dobrymi wynikami sportowymi  stał się osobą bardzo popularną w Finlandii. Z czasem jednak  tak wielka popularność, tłumy fanów i fanek na każdym z pucharowych konkursów, stały się uciążliwe: - Zbyt wielka popularność  nie jest wcale taka przyjemna. Po jakimś czasie to przestaje być zabawne, odbiera człowiekowi prywatność... Skoki – to prostu mój zawód, który chciałbym wykonywać jak najlepiej. Ale gdy zaczynałem skakać ekscytował mnie każdy  skok – wypowiada się Ahonen. W swojej karierze Ahonen odniósł 15 zwycięstw, a 54 razy stał na  podium (co daje mu 9 miejsce w rankingu FIS). Jest jednym z niewielu zawodników, którzy od wszystkich sędziów otrzymywali noty po 20 pkt, czyli maksymalne.

Najlepsze lokaty w Pucharze Świata: 1995 – 3, 1998 – 3, 1999 – 2. Warto dodać, że Ahonen jest zawodnikiem niezwykle zamkniętym w sobie, u którego nawet największe sukcesy czy też porażki, rzadko wywołują reakcję na twarzy. Stąd wziął się zapewne jego przydomek „Maska”. W sezonie 2002/03 w grudniowo-styczniowych konkursach Janne Ahonen miał trochę pecha. Już trzykrotnie prowadził po pierwszej serii i nie wygrał konkursu. Szczęście powróciło w Engelbergu (21 grudnia 2002 r.), kiedy w sobotnim konkursie po drugim, pięknym skoku na 132,5 m zwyciężył w konkursie. Wreszcie uśmiech zagościł na twarzy tego nieprzeniknionego zawodnika. Ahonen zwyciężył w klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni 2003, przed Hannawaldem i Małyszem. Jego przewaga w PŚ trwała aż do dwóch konkursów w Zakopanem. Tam właśnie, na Wielkiej Krokwi, wielka forma Ahonena się gdzieś zagubiła. Potem było już coraz słabiej. Niemniej jednak Ahonen z 1016 punktami wywalczył 4 miejsce w klasyfikacji PŚ za 2002/03. Najlepsze lokaty: 3,2 w Kuusamo, 4 w Titisee-Neustadt, 4 w Trondheim, 1 w Engelbergu, 3 w Oberstdorfie, 5 w Garmisch-Partenkirchen, 1 w Innsbrucku, 4 w Bischofshofen, 6 w Libercu, 20, 6 w Zakopanem, 6 w Hakubie, 8,11 w Sapporo, 17, 5 w Bad Mitterndorf, 9 w Willingen, 19 w Oslo, 17, 19 w Lahti, 17 w Planicy. Tak Ahonena scharakteryzował szkoleniowiec ekpy Finlandii, Tommi Nikunen. – Ostatni sezon był najtrudniejszym sezonem Janne podczas jego 10-letniej kariery. Miał problemy z biodrem i kręgosłupem, ale poradził sobie z tym. Janne ma ogromnie dużo motywacji i bardzo ciężko pracuje. Wyniki widać było pod koniec sezonu, którego w ogóle nie da się porównać do początku. W naszej opinii w tej chwili Janne skacze tak dobrze, że nikt nie jest w stanie z nim wygrać – powiedział trener Nikunen[1]. Wykorzystano także fragmenty wywiadu z Janne Ahonenem z: Przegląd Sportowy nr 14 (12054), art. Magdaleny Parafiańczyk, Milczek przemówił.

Sukcesy sportowe: 3-krotny olimpijczyk: 1994, 1998, 2002, srebrny medalista olimpijski, 1994 – 5 druż., 1998 – 4 (120), 5 druż., 2002 – 4 (90), 9 (120), 2 druż., Mistrzostwa Świata: 1995 – 9 (90), 9 (120), 1 druż., 1996 – 2 loty, 1997 – 1 (90), 8 (120), 1 druż., 1999 – 4 (90), 4 (120), 4 druż, 2000 – 3 loty, 2001 – 3 (120), 2 druż. 120, 2 druż. 90, 2003 – Val di Fiemme – 1 druż. Turniej Czterech Skoczni: 1995 – 3, 1998 – 3, 1999 – 1, 2000 – 2, 2001 – 2., 2003 – 1. 15 zwycięstw w Pucharze Świata. 54 razy na podium zawodów Pucharu Świata.

Zwycięstwa Jannego Ahonena w Pucharze Świata

1.      Engelberg (Szwajcaria) – 19.12. 1993 r. 1. Ahonen, 2. Freiholz, 3. Myrbakken

2.      Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) – 1.01. 1995 r. 1. Ahonen, 2. Goldberger, 3. Soininen

3.      Lillehammer (Norwegia) – 3.12. 1995 r. 1. Ahonen, 2. Nishikata, 3. Nikkola

4.      Tauplitz/Bad Mitterndorf (Austria) – 10.02.1996 r. 1. Ahonen, 2. Goldberger, 3. Nikkola

5.      Lahti (Finlandia) – 7.03. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Widhoelzl, 3. Brenden

6.      Chamonix (Francja) – 6.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Schmitt

7.      Harrachov  (Czechy) – 19.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Hornschuh, 3. Funaki

8.      Harrachov (Czechy) – 20.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2.Kasai, 3. Widhoelzl

9.      Engelberg (Szwajcaria) – 9.01. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Schmitt

10.  Zakopane (Polska) – 17.01. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Horngacher

11.  Harrachov (Czechy) – 7.02. 1999 r. 1. Ahonen,2. Ottesen, 3. Suchacek

12.  Villach (Austria) – 12.12. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Schmitt, 3. Widhoelzl

13.  Lahti (Finlandia) – 4.03. 2000 r. 1. Ahonen, 2. Hannawald, 3. Ottesen

14.  Engelberg (Szwajcaria) – 21.12. 2002 r. 1. Ahonen, 2. Hafele, 3. Hannawald

15.  Innsbruck (Austria) – 4.01. 2003 r. 1. Ahonen, 2. Liegl, 3. Hoellwarth.